jueves, 29 de enero de 2009

DÍA (con maiúsculas) en Razo

Hoxe espertei en Coruña na casa de David de Viveiro (Hubbard), e tras pegarme un bo almorzo e facer unhas cousiñas en internet, chámame Dani (surfinglife) para ir comer xuntos e despois coller rumbo a Razo para surfear.
Houbo un amago de cambio de plans cando pensamos que podía funcionar Malpica, pero mirando pola webcam, dímonos de conta de que estaba pequeno. Polo que collimos uns bocatas no gastof, recollimos a Alex e tiramos para Razo.

Cando chegamos vimos a dous rapaces de Viveiro que se estaban poñendo as botas (Chema, un deles). Olas de tamaño perfecto (para o meu gusto) rompendo de dereitas e esquerdas, con pouco vento, e o pouco que había, dáballe perfecto.

Tíñamos pensado esperar a que subira máis a marea para coller o baño no momento bo, pero como parecía difícil melloralo presente, non nos aguantamos. Comimos os bocatas e lanzámonos á auga.

O que máis e o que menos, collimos algunha ola moi boa. Olas larguísimas, grandes, superficie lisa, "huecas", con forza, paredes suaves, tubos, sifóns, esquerdas, dereitas, gritos animándonos uns ós outros...vamos, unha gozada.

Como eu non saquei fotos, e a confianza da asco, fixen este minirecorte dunha foto de Daniel Almeida
Photobucket
Para que teñas que ir ó seu blog (se non fuches xa) a ver esta foto enteira e algunha máis que subiu do día. Para ver a súa entrada do día fai click AQUÍ

A min prestoume Alex un gorro de neopreno que me veu de pinga. Gracias a el puiden aguantar as 3 horas de baño que nos pegamos. Anque ó final eu estaba igual de áxil que un oso perezoso fumado de marihuana. A resistencia ó frío que teñen estes rapaces é sobrenatural. Vou ter que comprarme eu tamén un traxe de buzo de 5 mm como o de Alex.

Xa se nota que medraron algo os días. Ás 7 da tarde aínda había luz suficiente para que Dani de Raz puidese escoller a última onda do día.

De volta a Coruña, fumos de cháchara, recuperando o calorciño cos asentos calefactables, escoitando música reggae, ríndonos con algunha bromiña, e recordando as olas surfeadas...

Despois dun día así, no que é difícil borrar a sonrisiña que se che queda no careto, penso:

Os filósofos que din que a felicidade non existe...non fan surf

lunes, 26 de enero de 2009

Pequeno incidente en secret spot

Hoxe, o meu amigo david adiantóuseme 5 minutos ó despertador, e chamoume para avisarme de que estaba funcionando a miña ola favorita: "está mellor que o outro día!" Con amigos así da gusto despertarse.

Almorcei e arranquei para alí. Como era de esperar, estaba só. Unha, por ser luns pola mañá, e outra por ser esa ola, que non coñece moita xente (por ahora).

as series tardaban, pero unha de cada 4 rompía dende moooooi lonxe. Rompían con un tamañiño respetable, e por momentos os tubos afogaban a súa rabia cun bo sifonazo

Como era a vez que mellor vin romper esa ola, non iba a quedarme en terra por estar so. Puxen o traxe (que ahora que me acordo estaba mollado, coa emocion nin conta me din), dosis de parafina no pincho recien reparado, e comecei a atravesar un monte de toxos, silvas, árbores queimadas... Unha vez rematada a sesión de senderismo agrestre con traxe e escarpíns, comeza a escalada libre sen arnés pero con tabla. Chego a áuga e póñome a remar.


Despois tocoume pegarme unha remada de uns 600 m, (polo menos foi co pelo seco), pero sorprendeume que a ola rompese uns 70 metros máis atrás do que cría que podía chegar a romper. Rompía tan lonxe que o que normalmente era unha dereita eterna, tamén sacaba unha esquerda bastante larga, pero que a remontada non me facía moita gracia.
Despois de gozar dun olón de aproximadamente case 3 portas, 6 metros reais, 3 metros vascos, 1 metro hawaiano, medio metro canario (en fin...) collín unha ola de uns 500m de recorrido (medido co google earth).

Dende alí atrás so collín unha máis. As series grandes tardaban moito e a marea estaba aniquilando a ola lentamente, así que funme á metade do recorrido a pasar o resto do baño. Cada vez, máis cerca das pedras.

Normalmente, cando me atopo nunha situación complicada (dudar de si facer un take off tardío ou difícil, ou algunha maniobra) uso un chip que me instalei no meu minicerebro que me di: "en caso de duda... faino". Por culpa dese condenado chip, pégome moitíisimas leches na auga, como se non bastaran as caídas provocadas pola falta de nivel... Bueno, pois ese "chip" apágoo cando estou só na auga.
Por iso, decidín saír da auga antes de estar cansado, por se me pasaba algo.

Comecei a remar para saír, e cando estaba chegando ás pedras, chegoume unha ola que pensei que sería surfeable.
Photobucket
Intentei pillala. Remeina, e cando estaba arriba e vin o tubarro que se iba a formar, o paredón vertical que se levantou, e o cerca que estaban as pedras... rajeime e tireime da táboa. A táboa seguiu baixando a ola mentres eu me quedaba atrás. A ola enguliu a táboa, comezou a tirar a tirar a tirar ata que me rompeu o invento.

Photobucket

A táboa estampouse contra as pedras e eu empecei a nadar cara fora. Cando cheguei a estar nun sitio seguro, quedeime flotando un bo anaco esperando a que o vento me sacase a táboa do pico, pero nada... cando viña a serie volvía contra as pedras. Como as series tardaban bastante, dudei si nadar ata a táboa para collela e marchar pitando antes de qeu me viñera a seguinte serie, pero era demasiado arriscado.
Imaxineime a miña nai flotando alí ó meu lado e dándome collejas: "¡estás tolo! vas a arriscalo pelexo por unha táboa?? se fai falta cómproche unha joder!, pasa pacasa cagando mistos!"

Fíxenlle caso ó meu mamisferio cerebral e nadei contra o vento e corriente ata chegar a terra. Cando me dispuña a escalar e atravesalo monte de toxos e silvas para chegar ó coche, saltoume a bombilla e quedeime parado uns segundos (para pensar teño que parar de camiñar, que as neuronas non dan para máis). Decidín intentar recuperar a táboa por outro lado. Fun polas pedras, escalando ata chegar ás pedras onde cría que tiña que estar a táboa. Bingo, recupereina dende unha pedra e para casa.

A táboa... destrozada
Base da quilla levantada
Photobucket

Cu destrozado (non se aprecia ben)
Photobucket

Punta flexada
Photobucket
e máis rascazos e golpes ó longo da táboa, por arriba e por abaixo.

Invento: 20 euros
arreglos: 70 euros (calculo)
sáleme a uns 16 euros a ola surfeada

¿Volvería a facer o que fixen sabendo as consecuencias? si :)
Esto do surf é indescriptible


Saúdos e coidadiño co temporal, que ahora está no mar

boas ondas... sede felices :)

jueves, 22 de enero de 2009

Making off da curtametraxe Campelo

Pois eso, aquí vos deixo o making off da curta na que participei a semana pasada en Lugo. Unha curtametraxe de medo tipo "rec" ou "la brujula de blair;)"



Grabámolo nun hotel abandonado, á beira do río Miño (Facía máis frío dentro que fóra)
Unha das curtas na que mellor o pasei e máis bo rollo se creou entre todo o equipo.
É incrible cómo unha experiencia así, de tan só 3 días, pode unir tanto.

Hoxe estou en Bueu co 5º corto, estoulle collendo o gustillo a isto jeje. Estamos grabando un corto chamado "O burato" ("el bujero", dicimos de coña), producido pola escola de imaxe e son de Vigo.

Se estás flipando ó enterarte de que andaba metido nestas "movidas faranduleras", cóntoche:

Sempre me gustou a interpretación, dende os 9 anos ou así estiven na escola de teatro do concello de Cee e tiven o privilexio de ter como mestre dende aquela a Artur Trillo. Hoxe en día, sigo disfrutando como un enano cada vez que me teño que meter no corpo dun personaxe alleo (ou non) a min. Actualmente, no grupo da escola de teatro, estamos preparando unha obra chamada "Criaturas" de Roberto Vidal Bolaño.

Dende Xuño do 2008, tiven a sorte de poder convertir esta aficción en algo máis que un Hobbie. Comecei a traballar como actor para un programa chamado "arredemo", un programa de cámaras ocultas tipo "pillados" que se emite na galega (non sei cando nin a que hora, cambian cada dous por tres). Aínda estamos esperando a que comecen a emitir a 4ª temporada (que foi na que empecei), xa que están repetindo moitos capítulos vellos e exprimindo ó máximo tódolos programas grabados. Así que se alguén me ve que me avise! jeje

A raíz disto, dedícome a gastar bromas, con ou sen cámaras (o mellor traballo do mundo jeje). E aproveito tooodo o tempo libre para participar en proxectos como o das curtametraxes.

Bueno! pois xa sabes un pouquiño máis do meu "lado oscuro" jaja

Un abrazo e ata a próxima!

domingo, 18 de enero de 2009

traxe antigolpes

Vaia risas... xa me molaba probar un traxe destes. Unhas bombonas de osíxeno incorporadas e surfeaba olas de 30 metros en jaws tan pancho jaja

lunes, 12 de enero de 2009

salto á auga dende 52 metros!

Trátase do récord do mundo (ou polo menos foino no seu momento, xa que o video parece antigo).
É unha AUTÉNTICA ANIMALADA.
Vede o video por favor.. porque a persepectiva que ten o clavadista dende arriba..é impresionante.


172-Foot High Dive - video powered by Metacafe


Non me explico como calculou tan ben para entrar perfectamente colocado na auga.
Hainos que ter Moooi ben postos para subir, despois para lanzarse, facer os 3 mortais e moi confiando para pensar que vas a saír vivo do intento.

Gustaríame ver agarrado alí arriba ao que lle puntuou o salto cun 7,5

martes, 6 de enero de 2009

Galegos en Indonesia

Agora que a auga do noso atlántico está a pouco máis de 10 grados, agora que ven unha ola de frío de agarrarse, agora que (como di Dani) non sabes se sacar as mans da auga ou deixalas dentro, agora que necesitas moi boas olas para ir correndo ata a auga como fas no verán... Paréceme o momento "perfecto" para publicar esta entrada.

Máis de algún arrancará algunha tecla do ordenador cos dentes, outros non poderán parar de pensar: "cabrón, cabrón, cabronazos, dios dios, que envidia, hai que ir, dios que cabronazos, de donde sacarán a pasta, capulloss, diosss". E outros despois de leer isto mirará algunha oferta nalgunha axencia de viaxes...

Trátase de unha reportaxe que me enviou Jose de Viveiro (si, o do tubo/aéreobrutal da machacona) da súa viaxe polas illas indonesias. Déixovos con el:

Que pasa Rubén, te explico un poco por encima como fue nuestro viaje.

El viaje nos lo preparo una agencia, que sino recuerdo mal se llama “SURFLIMIT”, pero tampoco estoy seguro del todo.

Esta agencia nos reservo el barco para la primera quincena de junio y nos pillo los billetes para todos.

El viaje comenzó el día 2 de junio, día en el que salimos de Coruña dirección Barcelona, que era la ciudad desde la que salía el vuelo de Singapur Airlines hacia Singapur.

Después de sobar toda la noche en casa de mi tía como buenamente pudimos diez tipos, jejeje, nos pillamos el vuelo dirección Singapur a las diez de la mañana, nos esperaban unas 14 horas de vuelo, así que bebimos, comimos, vimos películas, jugamos a los videojuegos y dormimos un poco.

Llegados a Singapur cogimos un vuelo dirección Jakarta, capital de Indonesia, y de ahí para Padang, que era la ciudad desde donde iniciamos nuestra aventura surfera.

Una vez en Padang nos vinieron recoger la gente del King Millenium, los cuales nos hospedaron en un hostal y nos llevaron a cenar a un restaurante made in Indonesia, donde probamos la comida indonesia y nos bebimos las primeras bintangs (como no, jejeje)

Al día siguiente embarcamos al anochecer en el King Millenium, dirección Mentawai a las ordenes del Capitán José Manuel Illumbe, alias “Poto”, un tipo de puta madre, que durante los siguientes doce días nos llevo a coger las mejores olas posibles y nos hizo sentir a gusto en el barco, por su forma de ser desenfadada y amigable.

Volviendo al surfari…después de navegar toda la noche hasta las islas Mentawai, amanecimos anclados enfrente a la ola de Lances Left, una izquierda larguísima, con diferentes secciones para tubos y maniobras. En este primer día, las olas fueron pequeñas y no pillamos mas de un metro, pero con una forma y tubo increíbles, una buena toma de contacto con el coral indonesico, y no solo en el sentido metafórico, sino físicamente, porque alguno de los integrantes, este primer día ya se llevo algún recuerdo en forma de rascazo para casa.

Al día siguiente nos movimos hacia el sur, en busca de olas que recibieran mas mar, con lo cual amanecimos anclados en macarronis, la mitiquísima izquierda de millones de videos, pero en esta ocasión las olas no eran muy grandes ni el viento muy favorable, aunque nos dimos un baño muy divertido y pudimos ver el potencial de la ola.

Salidos del baño, Poto nos reunió y nos dijo que nos íbamos mover hasta la ola de Thunders, porque es la que mas mar recoge y no suele quedarse sin olas nunca. Llegamos allí al atardecer, para darnos el ultimo baño del día con 1,5 metros perfectos y buenos tubos, una maravilla.

Photobucket

Al día siguiente amaneció un poco mas pequeño pero igual de perfecto, así que todos para el agua
Photobucket
Photobucket


el único problema de esta ola, es que como es la que mas mar recoge siempre que se viene aquí, es porque el resto de olas están muy escasas, con lo cual te encuentras con mucha gente en el agua, pero tampoco es muy grande el problema, porque como hay olas todo el día, siempre hay momentos en los que hay poca gente o nadie en el agua, y se puede aprovechar para pillarte unas olas solo.

El siguiente día nos lo pasamos en el mismo sitio, pero las previsiones ya daban mas mar, así que amaneció con un par de metros y buenos tubos, esa mañana fue la ostia, pilamos buenas olas y algún buen tubo...

Photobucket
Photobucket
Photobucket
... salimos todos o mas bien casi todos encantados de la vida, digo casi todos porque uno de los integrantes tuvo una caída fuerte en la que se golpeo el pie contra el coral y se fastidio el resto del viaje… gajes del oficio.

Por la tarde el mar subió mas, con lo que ya te puedes imaginar, baño gordo y bueno, encantados de la vida.

A la hora de la cena Poto nos dijo que íbamos bajar un poco mas al sur a islas menos conocidas donde el sabia algún spot que podía funcionar, porque el mar estaba subiendo. Fue un dicho y hecho, a la noche levaron el ancla y viajamos dirección sur para amanecer en unos islotes pequeños, que me recordaron mucho a Maldivas, allí primero surfearon los chicos una derecha larguísima, pero con el viento un poco tocado, mientras un Frances con espíritu aventurero y yo, nos metimos en una izquierda nunca antes surfeada, que al surfearla nosotros supimos el porque….pues porque la ola era muy rápida y no cubría nada, con lo cual después de pillar dos olas fallidas decidimos irnos de allí antes de hacernos alguna avería grave.

Después de subir todos al barco, Poto puso dirección a la joya de aquellas islas, una izquierda increíble (secret spot). La ola era, puff, un sueño, bajada fuerte, botton y tubo hasta que acababa la ola, fue la olas mas increíble y perfecta que vi nunca, y lo mejor de todo, es que estábamos solos.

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket

Sin pensarlo dos veces nos tiramos al agua en marcha y allí pille las olas mas perfectas de mi vida, muchos tubos, muchas sonrisas y alguna tabla rota, pero era un precio justo por esa ola.

A la noche solo podíamos flipar comentando la sesión y viendo las fotos, estábamos alucinados, y lo mejor era que al día siguiente aun daban mas mar, algunos ya nos frotábamos las manos, jejeje.

Después de una noche de nerviosismo nos levantamos al amanecer para ver caer olas muy fuertes de dos metros, pero con un viento fuerte cruzado, que nos borro la sonrisa, pero aun asi todos para el agua, al final el baño fue muy bueno, pero nada en comparación con lo que pudo haber sido si tuviéramos el viento del día anterior…..que se le va hacer, todo no se puede.

Al día siguiente daban un poco de bajada de mar, con lo que volvimos hacia arriba, a la zona de Thunders, donde Poto nos llevo a surfear una derecha para que los regulars quitaran un poco el mono, porque en el viaje casi todos habían sido izquierdas hasta el momento, la derecha en cuestión se llama Malacopa y es un derechón, lo que pasa es que el mar no acompaño mucho y solo se pillo medio metro pasado, pero muy divertido.

Al día siguiente subió el mar, y nos fuimos para macarronis, donde pillamos 1,5m con el viento perfecto, un bañazo en toda regla, increíble, lo malo como siempre la gente, todo el mundo quiere pillar macarronis. Pero a la tarde en vista de que el mar seguía subiendo y el viento seguía perfecto, Poto decidió llevarnos a una ola que hay cerca de allí y que no se conoce mucho, una izquierda muy cañera llamada Green Bush

Photobucket
Photobucket
Photobucket

y en esta ola fue donde pillamos el baño mas salvaje de todos, había 2 metros con tubos gordos, aquí con diferencia me hice el tubo mas grande de mi vida en D.K, de lo mejor, fue una sesión muy intensa de la que todos salimos contentísimos del agua
grinbush
xose en indo
mi hermano y yo fuimos los últimos en salir del agua y cuando llegamos al barco la gente estaba esperándonos con una cerveza para celebrar la sesión….eso es vida, jejeje.

Al día siguiente volvimos para macas porque había bajado un poco el mar, pero aun así pillamos un metro pasado muy bueno, hasta que se peto de gente, momento en el que salimos y nos fuimos surfear una derecha que esta en una punta cercana, que se llama KFC, una derecha divertida con algún tubo y nada de gente, esta guay para librarse del mogollón de macas.

A la tarde tiramos hacia arriba porque daban algo de subida de mar y solo quedaba un día mas de surfing, así que arriesgamos un poco y probamos suerte en la mítica HT, o Hollow Trees, no sabíamos si iba haber olas hasta que llegamos allí y vimos rompiendo 1,5m perfectos y solo otro barco, que maravilla, lo malo es que de este baño no hay fotos, porque el fotógrafo estaba de baja.

El ultimo día nos lo pasamos surfeando en lances Left con un mar que no paraba de subir, acabamos el día y el trip con mas de dos metros en esta ola, una pena no tener un día mas, porque hubiéramos surfeado olas increíbles…..pero todo no se puede tener, y menos quejarme por este viajazo.

Alguna pega? son las horas de viaje, mas de un día, es un tostón que no da acabado, pero merece la pena.

Lo mejor del viaje, diría que todo, el barco, la gente, las olas, el buen rollo, el sol, el agua caliente, las puestas de sol y las noches mas estrelladas que vi en mi vida, buff, todo increíble.

Un buen sitio para ir.

Photobucket


lunes, 5 de enero de 2009

SE BUSCA: Bonzer 6'10'' branco

Desaparecida unha táboa do noso shaper blogueiro Chusma na praia do Faro de Lariño
Photobucket
Photobucket

Gratificarase ao que a devolva.
Se a atopaches podes poñerte en contacto con Chus a través desta conta chusmasurf@gmail.com

Un saúdo e a ver se hai sorte Chusma!
Confiemos na bondade da xente e na difusión da noticia :)

domingo, 4 de enero de 2009

Dúas fotos dun baño no "quinto pino"

Quero darlle as gracias dende aquí a Jean-jacques Charpentier por enviarme estas fotos do baño do 8 de Outubro. Un francés que rompeu a súa fish durante ese mesmo baño, e púxose a sacar fotos. Despois, ofreceuse a enviarnos as fotos sacadas por email, e nós, como non, aceptamos encantados. Rápidamente se rodeou de tios en neopreno escribindo cada un as súas contas de correo jeje.

Photobucket

Photobucket

Non sei a vós, pero a min sempre me coinciden os mellores baños do ano no mes de Outubro. Terá algunha explicación científica?

Merci beaucoup par les photos. J'espère que tu sois hereux avec ta "nouvelle planche" et que les vagues du nouveau année soient très bonnes. Les photos sont très jolies.

jueves, 1 de enero de 2009

Un dos últimos baños 2008

A ver si este ano 2009 me poño máis as pilas e actualizo algo máis a miúdo. Polo menos para que non me pase o de agora, que vou a poñer unhas fotos dun baño que foi pouco despois do día de leitariegos. Foi o antepenúltimo baño do ano

Saían unhas esquerdiñas que che deixaban no canal, anque había unha corriente que te movía continuamente do pico, polo que si te despistabas un pouco, comíaste a serie.

Os que coñezan a praia saben que hai unha sección con pouquiña auga, na que, por moi pequena que sexa a ola, sempre intenta sacar un tubiño. Unhas veces máis ordenado e outras menos, pero a intención é o que conta
Photobucket


As dereitas desta praia, son coma os cochazos, algúns son moi bonitos pero non compensa collelos...acaban saíndo caros. (remontada sen canal case imposible, acabas collendo a ola ata a orilla para remar hacia o canal que esta no outro lado do pico)
Photobucket


Marcos colleu algunha ola bastante boa, e incluso se fixo algún que outro tubo diante dos meus morros :)Noraboa meu!
Photobucket


Rueda co seu estilaso "ajarrando canto"
Photobucket

Este rapaz é un fenómeno. Sempre se vai para o fondo, aguantando vaciles en plan "pican ou non pican!?" ata que finalmente chega o olón do día que el sempre espera e nos deixa todos coa boca aberta mentres nos comemos a súa ola. Ademais ten unha capacidade sobrenatural para poñerse de pe en situacións límite, coa ola xa rota, e incluso hai xente que afirma que o viu emerxer da espuma cual fantasma... a que si Marcos? jaja
Photobucket


Aquí un servidor desaproveitando unha sección maniobrable
Photobucket
Máis do mismo
Photobucket
O malo desta ola é que moitas veces a ola rompe moi encima do canal e queda moi tendida
Photobucket
e hai que andar volvendo seguido
Photobucket

Só os que xa soen surfear aquí recoñecerían a praia por ese pedrolo do fondo
Photobucket

Foi un baño bastante divertido, con 3 amigos, risas e olas para todos.
O día seguinte máis, algo máis grandiño (levándolle a contraria a windguru) e anque non eran moi grandes, eran cañeras. Houbo algunha batidora das que resultan ata divertidas se tes aire de sobra.

Gracias a Uxío por estar aí sacando as fotos e a Marcos por ter a cámara sempre a punto e pasarme as fotos.

Un abrazo a todos e que vos sexa leve a resaca!